Z4 Beeldanalyse De Hagedis 3-d

Titel : Parc Guëll Hagedis.

Jaar: rond 1900

Maker: De Spaans Catelaanse architect Antoni Gaudi (25– 6– 1852 / 10–6–1926)

Afmeting: De hagedis is ongeveer 2,5 x 2 x 1,5 meter.

Locatie: Het staat midden op het bordes van het  Parc Guëll in Barcelona. Het is een symbool dat aan Barcelona een gezicht geeft. Op veel ansichtkaarten en informatie dat over Barcelona te vinden is zie je dit beeld terug komen.

Wat is het ?

Deze draakachtige hagedis is een driedimensionaal beeld. Het is een figuratief beeld omdat je kan zien dat het de vorm heeft van een hagedis.

Materiaal

Het beeld is van gemaakt van aardewerk afgezet met keramiek- en glasscherven. Oorspronkelijk was het beeld bedoeld om als fontein te dienen.

Techniek

De techniek die Gaudi heeft toegepast heet Trencadis Gaudi is de eerste architect geweest die deze Trencadis mozaïekstijl  toepaste om gekromde oppervlaktes te bedekken.

Het beeld is bedekt met  keramiek- en glasscherven gedrukt in de specie van het aardewerk.

Beeld analyse

De vrolijk gekleurde hagedis van keramiek is een drie-dimensioneel beeld dat in werkelijkheid niet zo groot is. De afmeting is ongeveer 2,5 x 2 x 1,5 meter.  De gehele hagedis staat schuin naar beneden opgesteld in een hoek van 45°. De kop staat, met de bek open, iets omhoog gericht. De vier poten staan breed uit op de ronde stenen trapleuning. De vijf tenen van de voeten lijken te klemmen op de stenen trapleuning. Onder de hagedis ligt een plantenbak. De felle kleuren blauw, geel en groen zijn in mozaïek scherven aangebracht over het gehele beeld.  De verschillende vormen mozaïeksteentjes hebben afmetingen van ongeveer 1 cm2. De kleur donker blauw loopt in een golvende beweging van de staart tot boven op de kop. Daaronder loopt een golvende strook van geel en oranje mozaïek vanaf de staart tot het oog. De bek is rondom groen. De tong is rood van kleur. De ogen zijn gemaakt van één ruitvormige, donkerkleurige scherf die boven op de laag mozaïek is geplakt.

Beeldaspect

Ruimtelijk

Het beeld neemt de ruimte in. Het beeld is massief en zit waarschijnlijk vast aan het muurtje. De onderkant van het beeld is hol. Onder het beeld ligt een plantenbak met struikjes.

Het beeld gaat op in de omgeving, omdat Gaudi in de omliggende muurtjes en gebouwen ook deze Trencadis techniek heeft toegepast. Aan weerszijde van het beeld ligt een bordes, zodat je langs het beeld omhoog en omlaag kan lopen. Ook kan je er boven- en onderlangs lopen.

Vormcontrasten

De vormcontrasten van het beeld zijn rond en geometrisch. Het beeld is speels symmetrisch, maar door de ronde vormden niet strak. De poten van de hagedis zijn in verhouding groot uitgevallen.

Afwerking

De buitenkant van het beeld is grillig afgewerkt met gekleurde keramieken steentjes en glasscherven.

Kleur

Er zijn hoofdzakelijke vrolijke, natuurlijke kleuren gebruikt. De kleuren zijn polygroom (veelkleurig) maar overwegend blauw, groen, geel en oranje en wit. Ze vormen gezamenlijk een koel-warm contrast. De kleuren zijn in speelse, duidelijke lijnen aangebracht in de lengte van de hagedis.

De bedoeling van het werk

Het beeld is oorspronkelijk bedoeld als fontein in het middelpunt van het bordes van het Parc Guëll. In het jaar 1900 kreeg Antoni Gaudi samen met andere architecten de opdracht van Eusebi Guëll om een sjieke wijk te ontwerpen. Guëll had hiervoor een stuk land gekocht op een heuvel in Barcelona. Het was de bedoeling dat er 60 woningen en een aantal gemeenschappelijke gebouwen gebouwd zouden worden. Helaas bleek in 1914 dat de woningen niet verkocht konden worden. De stad Barcelona werd in 1918 eigenaar van het park en in 1922 werd het open gesteld voor publiek. Het park, de huizen en de beelden staan sinds 1984 op de Werelderfgoedlijst van Unesco.

Twee huizen en een aantal andere panden waren toen al afgebouwd. Antoni Gaudi heeft zelf ook in één van de woningen gewoond van 1906 tot 1926. De huizen hebben gebogen daken bezet met felgekleurde geglazuurde tegels en versierde spitsen. De trap aan de ingang van het park werd ook door Gaudi ontworpen.

 

Kunststroming : Jugendstil / Art Nouveau

Het werk van Gaudi behoort tot de de kunststroming van Jugendstil zoals het in Duitsland/Oostenrijk genoemd werd of Art Nouveau zoals het in België/Frankrijk genoemd werd. Beide namen worden in Nederland gebruikt voor deze stroming die tussen 1890 en 1914 op verschillende plaatsen in Europa populair was.

Deze vorm van nieuwe kunst zie je vooral terug in gebruiksvoorwerpen zoals glaskunst, sieraden en meubels. Tevens in de architectuur van gebouwen en in de schilderkunst. Deze nieuwe kunst straalt een optimistisch wereldbeeld en geloof in de toekomst uit. Er worden nieuwe, moderne technieken toegepast. En er is goed te zien dat er gebruik wordt gemaakt van niet symmetrische vormen. Ook zie je veel bloem- en vogelmotieven overheersen. De belangrijkste inspiratiebron is de natuur.

De sierlijke lijnen waren een middel om emoties uit te drukken. In de werken  zie je veel ronde vormen van trapleuningen, balkons en gevels. Ook ijzer was heel geschikt om verwerkt te worden tot sierlijke vormen.

Gaudi had een eigen aparte stijl waar men van hield of niet. Al zijn werk is verrassend fantasievol. Zijn werk wijkt erg af van dat van zijn tijdgenoten .Zijn gebouwen werden compleet veranderd in sprookjesachtige gebouwen en hadden iets vreemds. Deze zijn vaak grillig van vorm, prachtig versierd met mozaïeken van glas, gebroken tegels. Gaudi streefde ernaar om architectuur een organisch onderdeel van de natuur te laten zijn Hij veranderde vensters in spelonken, daken werden koraalriffen en hij ook in dit beeld is te zien dat hij veel werkte met mozaïeken van keramiek. De hagedis is een natuurlijke vorm.

 Mijn mening

Ik ben zeer gefascineerd van het werk van Gaudi. In mei 2011 heb ik een bezoek gebracht aan Barcelona. Hierbij heb ik de Sagrada Familia, diverse musea en het Parc Guëll bezocht. De architectonische technieken die Gaudi heeft toegepast is een grote inspiratie bron voor een nieuwe generatie. Zo zijn de pilaren in de  Sagrada familia eigenlijk omgekeerd bomen.

Het beeld is bijzonder omdat het een vrolijke, fantasievolle uitstraling heeft. Je ziet in het beeld dat het  heel veel tijd moet hebben gekost om al het mozaïek te verwerken. De buitenkant is grillig van vorm en het glimt in de zon door de glasscherven en keramiek dat gebruikt is.

De vorm van het beeld is symmetrisch dat is niet conform de kunsstroming waarin wordt beschreven dat er niet-symmetrische vormen worden toegepast. Maar toch klopt het wel, omdat een hagedis nooit symmetrisch beweegt. Een speling van de natuur dus.

Ook na honderd jaar is het nog een grote publiekstrekker. Veel amateur kunstenaars gebruiken de technieken van het mozaïek nog steeds.

Aan de kinderen wil ik met deze les leren dat er soms veel moed en geduld voor nodig is om iets te moois bereiken.